DeLaPol

Keukenprins

Wij laten onze keukenprins bij voorkeur buiten hobbyen...

   

   

Die deksels. Wij lopen nog eens gehoorschade op! Dan kun je beter naar Lowlands gaan...

Daar is tie weer!

Volgens Ginny zijn de foto's van Nilan altijd goed voor de kijkcijfers. Daar gaan we dan...

Niet helemaal zeker of dit de bedoeling is.

 

Wij hebben in ieder geval erg hard gelachen om zijn Chicken Run imitaties!

Before & After (2)

Wat is er nou leuker? Olifanten kijken in een tempel in Luang Prabang...

... of kippe voerûh in De Haag.

Spetteren in de Kouang Si watervallen...

 

... of graven in het zand bij Dûindòrrup.

 

Prinsheerlijk is er nog niet helemaal uit... Maar hij vermaakt zich prima!

Bye Bye (12)

Afgelopen woensdag was de laatste keer baby groep, dan komen er allerlei kinderen waarmee ik kan spelen. Soms is het bij ons thuis en soms bij iemand anders.

 

Dat is echt leuk. Maar waarschijnlijk was er iemand verkouden en nu ben ik ook niet zo lekker. Echt niet leuk, want nu gaan we vast niet meer naar Boeddha park.

Papa en mama gaan het hele weekend inpakken, want maandag komt de verhuizer. Op woensdag gaan we vliegen. Naar Bangkok.

Volgende week zondag gaan we naar Nederland. 11 uur vliegen. Ik hoop maar dat er onderweg leuke films zijn!

Op eigen benen?

Nilan loopt graag overal naartoe. Het liefst op z’n blote voetjes. Maar straks in Nederland is dat toch echt te koud.

Dus als onderdeel van zijn uitburgeringscursus liep Prinsheerlijk vanmorgen op zijn sandaaltjes naar de buren. En de buren daarnaast. Een beetje onwennig was het wel. Overal kreeg hij een handje sticky rice. Dat was dan wel weer leuk.

Eenmaal thuis poseert Nilan trots voor zijn vader. ‘Knap hè, op m’n eigen schoenen!’

Cool Dude

Een Lao-Falang feestje voor Nilan

Het is alweer twee weken geleden: Nilan's eerste verjaardagsfeestje.

Wij wilden diverse mensen hier bedanken voor hun steun in Nilan's eerste jaar, opa en oma zouden later die week naar Nederland vliegen en Jef was net veilig in Vientiane aangekomen. Dat is in Laos meer dan voldoende reden om een Baci-ceremonie te organiseren.

Een Baci is geen Baci zonder muziek, dansen, eten en bier (ja, ook als het feestje om negen uur 's ochtends begint).

Bovendien moet het eten aan bepaalde voorwaarden voldoen. Zo verscheen de buurvrouw om zeven uur 's morgens aan het hek met een bezorgd gezicht. 'Heb je wel Laab (traditioneel Lao gerecht)? Nee? Dan maak ik dat nog even!' Op die manier word je als 'falang' (buitenlander) behoed voor culturele fouten wanneer je een Lao feestje probeert te organiseren..

Pai vraagt bijvoorbeeld drie dagen van tevoren : "Ginny, heb je wel een 'sin' (traditionele Lao kokerrok)?' Had ik die nou net laten maken. 'En je blouse is toch niet zwart, he?' Pfff, gelukkig óók een rode aangeschaft. Donkerblauw voor Ed kon net.

Maar hoe houd je in de heetste maanden van het jaar je bier koud? Waar haal je het eten vandaan? Hoe knutsel je zo'n Baci-kunstwerk in elkaar? Waar vind je die man die altijd zo mooi chant bij die gelegenheden? Hoe zit het met de koffie (want er komen tenslotte ook falang) en wie braadt de kip?

Met hulp van Pany en Pai kwamen we een heel eind. Zo kwam de bewuste ochtend een vrachtwagen voorrijden met tafels, stoelen, zes kratten bier, drie kratten cola, drie kratten melinda (héle zoete limonade), een doos water, een héle grote ijsbox en 110 kilo ijs. Daarnaast regelde Pai de Baci-meneer en alle Baci-benodigdheden.

Zie hier het resultaat. Met dank aan Linda voor het nemen van de foto's (en Rik voor het filmen)!

Na het chanten kan het touwtjes ombinden beginnen. Er is ons die ochtend veel geluk, veel kinderen, minimaal een dochter, het winnen van de loterij, veel gezondheid, vele jaren voor Nilan en nogmaals het winnen van de loterij gewenst.

 

Uiteraard moet er ook lào-láo gedronken worden en na de ceremonie is het tijd om te dansen ('fon').

De eindtijd genoemd op de uitnodiging geldt uiteraard niet in Laos. Het feest ging nog lang door en we kunnen terugkijken op een mooie, onvergetelijke dag. Meer foto's? Klik hier!

I am one!

Vanmorgen kreeg ik een t-shirt met deze tekst. Ik geloof het zelf nog niet, maar het schijnt wel zo te zijn; ik ben al 1 jaar! De tijd vliegt...

Behalve het t-shirt kreeg ik ook een gek petje, met 'n 1 erop. Maar dat elastiek knelde aan mijn kin, niet normaal.

Daarna was het tijd voor een cadeautje met een lekker papiertje eromheen, ik wist namelijk niet dat er ook nog taart kwam.

Echt een coole taart, zoiets heb ik nog nooit eerder gezien. Wel zoet hoor.

 

Ik ben meer van de hartig. Patatjes, tempura, pizza, groentesoep, nasi goreng. Dat soort dingen.

 

En ik moest dat gekke petje weer op, gelukkig deze keer zonder dat elastiek (ik denk toch dat ik 'm zo wel af doe). Daarna nog meer cadeautjes en nog meer eten. Heel gezellig allemaal.

De groetjes van mij (en papa, mama, opa, oma en mijn oom. Wat een mafkees is dat zeg).

Ik ben even slapen want het wordt nog een lange dag, ben ik bang (het is 37 graden vandaag, natuurlijk lekker weertje voor een bbq en dan zaterdag ook nog een feestje). Pff.

Het is allemaal wel heel druk geweest de afgelopen weken... Zwemmen bij de Kouang Si watervallen,

Naar binnen gluren bij tempels (Wat Xieng Tong) in Luang Prabang,

 

Inkopen doen op de markt,

En bijslapen in het vliegtuig naar huis.

 

Rare dingen zijn dat. Vliegtuigen. Wel mooi uitzicht!

Tot later...

Pff...

Wat een gedoe zeg dat Pi Mai Lao. Even bijkomen...

Van de prins...

... geen kwaad. Nilan heeft genoten van alle aandacht en vond het verkleden geweldig.

Prinsheerlijk weet ondertussen zelf ook al dat ie schattig is...