DeLaPol

Inpakken en wegwezen

Nilan is alvast begonnen. Met dank aan Pasusali...

Sâa Sâa

In Laos gaan de dingen sâa sâa (slowly slowly). Oftewel, rustig aan. Wij zijn het hier niet mee eens, maar het is in ieder geval van toepassing op onze buren (kent u dat verhaal nog, dames en heren?).

De steigers staan ondertussen wortel te schieten (het ziet er wel gezellig uit dat groen).

Wij hebben zelf helemaal niets gemerkt van dat rustig aan doen. Vandaag over twee weken vliegen wij naar Bangkok na drie jaar Laos. Drie jaar!

De laatste zes maanden zijn helemáál voorbij gevlogen. Sâa sâa. Schei eens uit.

Deadline hier, nieuwe opdracht daar. Snel, snel graag. Kan het gisteren klaar? Maar natuurlijk. De hoofdredacteur kreeg deze week ook nog een jaarcontract aangeboden. Fotograaf van speciale evenementen bij een grote mobiele telefoonaanbieder in Laos. Wat zal ik daar eens mee doen?

Sâa sâa. In Griekenland is dat siga siga. Op het strand met een ouzootje in je hand. Bordje pikilia erbij en dan naar de zonsondergang kijken. Dat hebben ze in Laos niet.

Hier luister je naar het groeien van de rijst. Achter je laptop. Die heeft het trouwens goed volgehouden hier (schrijf dat dan niet nu!). Zaagtand uit het stopcontact, belachelijke temperaturen en dan die klammigheid. Pff.

Excusez moi. Het is vandaag een beetje een onsamenhangend verhaal geworden...

Bye Bye (10)

Afgelopen week hebben wij afscheid genomen van Charlie en Chaplin. Ze hebben een nieuw onderkomen in Vientiane gevonden bij een Lao-Nederlands gezin.

Ze maken het goed (zo wisten de nieuwe eigenaren ons na een paar dagen te melden).

Voordat de reis begon, moest er natuurlijk afscheid genomen worden. Ongelooflijk hoeveel die beestjes hebben moeten doorstaan. Hoewel wij altijd "zachtjes, zâchtjjjjes" zeiden, gebruikte Nilan ze als hoofdkussen, sleepte ze aan de staart door de tuin en prikte met stokjes tussen de oren.

Op het nieuwe adres zijn vier (!) kinderen. Hopelijk nemen ze het ons niet kwalijk!

In de Klei

Organisch. Fair trade. Halal. Je hebt zo van die kreten waarbij je je pas echt een goed beeld kunt vormen als je het proces zelf gaat bekijken.

In Laos is dat gemakkelijk gezegd en gedaan. Deze week vrij spontaan  een uitnodiging gekregen (ik hoefde echt niet heel lang aan te dringen ;-) om op donderdag het Sangthong district te bekijken.

Hier loopt het grootste project op het gebied van organische rijst. Naast kijken moesten er vooral ook foto's gemaakt worden en gesprekken met boeren en overheidsmedewerkers gehouden worden. De dag verloopt typisch Laotiaans.

De bestuurder raakt (op aanwijzing van de bijrijders) de weg kwijt en zodoende wordt de beloofde anderhalf uur al gauw drie uur rijden. Als wij uiteindelijk op plaats van bestemming zijn aangekomen, moet er natuurlijk eerst een bordje feu gegeten worden.

Hierdoor staan wij pas rond één uur met de schoenen in de klei. De zon staat op zijn hoogste punt, prettig met fotograferen, en alle karakteristieke veldwerkers hebben het land verlaten (ook leuk voor de foto) voor een welverdiende pauze.

Een keer raden wie er voor verse organische mest zorgt. Vader, moeder en twee kids lagen heerlijk in een modderpoel te zonnebaden.

Baw pen nyang, het was uiteindelijk een leuk dagje uit. Organische banaantjes meegekregen voor de terugreis en exact 90 minuten later zijn we weer thuis. Het kan dus wel.

Bye Bye (8)

Ter afsluiting van het schooljaar hadden wij vorige week een afscheidsdiner met de "newies" van 2006.

Het is bijna drie jaar geleden dat de nieuwe leerkrachten van de Vientiane International School -met partners- een beetje onwennig de stad probeerden te verkennen.

De inburgeringscursus was heel handig. We konden gezamenlijk fietsen, mobiele telefoons en huishoudelijke artikelen aanschaffen. Voor de dames was vooral het bezoek aan de ambassadeur van Brunei een uitermate spannende ervaring.

Het is een vreemd idee dat, aan het begin van schooljaar 2009-2010, alle starters van 2006 alweer zijn vertrokken (op twee na).

Het afscheidsdiner was bij vrienden thuis omdat het uitzicht daar wel aardig is (de stoelen zijn alleen niet helemaal je dat).

Juf Kim kan uitstekend speechen en dat leverde de nodige tranen op. Er was ook genoeg te lachen en een enkeling viel in slaap.

De vertrekkende juffen kregen allemaal een sieraad (Lao zilver) en een origineel schilderij met Laotiaans tafereel. Afscheid van drie jaar Laos.

De tijd vliegt, wellicht zien wij elkaar nog eens. In Den Haag, Melbourne, Vientiane of Tunis en we houden contact. Via Hotmail, Twitter, LinkedIn en Facebook. Tenminste dat zeggen wij nu.

Cheers!

Paisai?

Oftewel, waar ga je heen? Deze week is het nieuwste nummer van Paisai? Magazine verschenen.

De Franse initiatiefnemers produceren -samen met locale mediaspecialisten- maandelijks een klein, maar heel praktisch, boekje in een oplage van 10.000 stuks.

Naast informatie over Vientiane (restaurants, bars, tentoonstellingen, film en festivals) is er ook ruimte voor fotografen, muzikanten en kunstenaars in het speciale VVP-gedeelte (Very Vientiane People). Met deze maand 7 pagina's foto's van de hoofdredacteur.

Vanmiddag een aantal exemplaren bij het Frans cultureel centrum opgehaald, en -ik moet eerlijk zeggen- het ziet er fantastisch uit.

Het is alleen wel duidelijk dat het regenseizoen ondertussen écht is begonnen.

Vandaar dat ondergetekende verplicht bij het Centre de Langue -zoals de Fransen het noemen- moest blijven hangen (in Laos is dat overigens een algemeen geaccepteerd excuus: "ik kan nu echt niet komen, het regent").

 

Op zich is dat geen straf, maar anderhalf uur lang je eigen foto's in het boekje bekijken gaat toch vervelen. Wat doe je dan? Snapshots met je mobiel maken...

   

Bye Bye (3 t/m 6)

Bij de Vientiane International School (VIS) vertrekken dit jaar ongeveer twintig leerkrachten. Nieuwe bestemming? Hong Kong, Manilla, Saudi Arabië, Thailand, Tunesië, Australië én Nederland.

 

Uitzicht bij Xajoh (Cultural Hall) en rechts het interieur van Fujiwara (een van de betere Japanners in Vientiane)

Juni staat dus in het teken van afscheid nemen. Dit weekend stonden er vier afscheidsfeestjes op het programma. Op zaterdagochtend afscheid van een VIS-stel. Zaterdagavond -na een drankje bij Xajoh en een diner voor twee bij Fujiwara- een borrel bij de Martini bar (Lounge heet het, niet bar). Georganiseerd door alle vertrekkende VIS-leerkrachten.

 

Met het vertrek van de voorman -VIS-leerkracht- stopt ook de band Klustafunk ermee. Als afscheidscadeautje heeft de redactie kekke shirtjes ontworpen (in een zeer beperkte oplage).

 

Alle foto's komen deze keer uit de mobi, die heeft wat moeite met het licht (of eigenlijk met het gebrek daaraan).

Weer een erg leuke avond, veel te laat, maar deze keer sliep prinsheerlijk bij thuiskomst. Tot 07:00 uur. Om half elf de oergezellige Oudhollandse brunch ter ere van het afscheid van de juf van de Nederlandse school (geen foto's kunnen maken, papa was druk met Nilan en de Juf met handen schudden).

Op zondagavond 'n afscheidsborrel van een van de WIG-dames. Wij hadden er écht geen kracht meer voor...

Bye Bye (2)

Na bijna twee jaar vrijwilligerswerk bij de Women's International Group (WIG) was afgelopen dinsdag de afscheidslunch bij La Scala (de beste Italiaan in Vientiane, denken wij).

Onder leiding van de vrouw van de Amerikaanse Ambassadeur kregen vier dames en één heer een bos bloemen, twee zoenen en een dankwoord.

Nilan vond het ook erg leuk bij de Italiaan. Vooral het leeghalen van damestasjes was een leuke bezigheid...

Bye Bye

Afgelopen zaterdag hadden wij het afscheidsfeest van de Vientiane International School (VIS). Een groot diner (in jaren twintig stijl) met aansluitend een optreden van de funkiest band in Laos (Klustafunk).

Na een emotioneel -maar vooral erg leuk- afscheid van de circa twintig vertrekkende leerkrachten ging het hele gezelschap naar de Highwayman (een locale nachtclub). Het leek wel alsof heel Vientiane was uitgelopen om het laatste optreden van Klustafunk te zien. Stampvol en warm was het.

Zowel de locale bevolking als de aanwezige expats keken hun ogen uit naar alle boa's, krijtstrepen, maffiahoedjes, zonnebrillen, parelkettingen en chaneltasjes. Na een waanzinnig optreden was het rond één uur helaas tijd om bye bye te zeggen.

In de stromende regen bracht een van de laatst beschikbare tuk tuks ons naar huis, alwaar prinsheerlijk klaarwakker op ons zat te wachten...

Extra punten voor de kapsels (aftrek voor het pak kippen in de borstzak en mobiele telefoon in de broekzak ;-)

Action Packed Weekend

Wij hebben er even geen Nederlandse uitdrukking voor. Propvol? Hoeveel kun je doen in slechts één weekend. Heel veel!

Met nog negen weken te gaan, proberen wij alles uit de nog beschikbare tijd in Laos te peuteren. Het Boun Bang Fai festival was een goede aanleiding voor een weekendje weg.

Dus, stukje rijden, lunch met geweldige pîng kai & noedelsoep en de rest van de dag genieten van het festival. De volgende dag zwemmen en daarna naar Ang Nam Ngum (stuwmeer) gevolgd door een lunch en een uurtje varen. 's Avonds de beste gegrilde vis ooit gegeten in een karaoke restaurant in Ban Keun.

De volgende dag, na een uurtje zwemmen, reden wij naar de dierentuin en in de middag naar de bergen van het Phu Khao Khuay NPA (hier hebben wij de Nam Mang 3 waterkrachtcentrale bekeken).

Veel te leuk allemaal en veel te veel foto's gemaakt. We hebben er 18 van de 475 uitgekozen. Klik!